- இம்மை இன்பமே வீடெனக் கருதி
- ஈனர் இல்லிடை இடர்மிக உழந்தே
- கைம்மை நெஞ்சம்என் றனைவலிப் பதுகாண்
- கடைய னேன்செயக் கடவதொன் றறியேன்
- மும்மை யாகிய தேவர்தம் தேவே
- முக்கண் மூர்த்தியே முத்தியின் முதலே
- செம்மை மேனிஎம் ஒற்றியூர் அரசே
- செல்வ மேபர சிவபரம் பொருளே.
- இம்மா நிலத்தில் இடருழத்தல் போதாதே
- விம்மா அழுங்கஎன்றன் மெய்உடற்றும் வெம்பிணியைச்
- செம்மான் மழுக்கரங்கொள் செல்வச் சிவமேஎன்
- அம்மாநீ நீக்காயேல் ஆர்நீக்க வல்லாரே.
- இமைக்கும் அவ்வள வேனும்நெஞ் சொடுங்கி
- இருக்கக் கண்டிலேன் இழிவுகொள் மலத்தின்
- சுமைக்கு நொந்துநொந் தையவோ நாளும்
- துயர்கின் றேன்அயர் கின்றஎன் துயரைக்
- குமைக்கும் வண்ணம்நின் திருவருள் இன்னும்
- கூடப் பெற்றிலேன் கூறுவ தென்னே
- உமைக்கு நல்வரம் உதவிய தேவே
- ஒற்றி ஓங்கிய உத்தமப் பொருளே.
- இம்மா நிலத்தில் சிவபதமீ தென்னும் பொன்னம் பலநடுவே
- அம்மால் அறியா அடிகள்அடி அசைய நடஞ்செய் வதுகண்டேன்
- எம்மால் அறியப் படுவதல என்என் றுரைப்பேன் ஏழையன்யான்
- எம்மான் அவர்தந் திருநடத்தை இன்னும் ஒருகால் காண்பேனோ.
- இம்மை யறையனைய வேசூர மாதருமா
- இம்மையுமை யிம்மையையோ என்செய்த - தம்மைமதன்
- மாமாமா மாமாமா மாமாமா மாமாமா
- மாமாமா மாமாமா மா.
- இம்மையினோ டம்மையினும் எய்துகின்ற இன்பம்
- எனைத்தொன்றும் வேண்டாத இயற்கைவருந் தருணம்
- எம்மையினும் நிறைசொருப சுத்தசுகா ரம்பம்
- இயற்சொருப சுத்தசுக அனுபவம்என் றிரண்டாய்ச்
- செம்மையிலே விளங்குகின்ற திருவடிகள் வருந்தச்
- சிறியேன்பால் அடைந்தெனது செங்கையில்ஒன் றளித்தாய்
- உம்மையிலே யான்செய்தவம் யாதெனவும் அறியேன்
- உயர்பொதுவில் இன்பநடம் உடையபரம் பொருளே.
- இம்மையு மறுமையு மியம்பிடு மொருமையும்
- எம்மையு நிரம்பிடு மென்றனி யின்பே
- இமையவர் பிரமர் நாரணர் முதலோர் எய்துதற் கரியபே ரின்பம்
- தமைஅறிந் தவருட் சார்ந்தபே ரொளிநம் தயாநிதி தனிப்பெருந் தந்தை
- அமையும்நம் உயிர்க்குத் துணைதிருப் பொதுவில் ஐயர் தாம் வருகின்ற சமயம்
- சமயம்இப் போதென் றெண்ணிநான் இருக்கும் தன்மையும் திருவுளம் அறியும்.
- இம்மையி லேஎனக் கம்மையின் இன்பம்
- இதுஎன் றளித்தீரே வாரீர்
- இதயத் திருந்தீரே வாரீர். வாரீர்