- கண்காட்டு நெற்றிக் கடவுளே யென்றுதொழ
- வெண்காட்டின் மேவுகின்ற மெய்ப்பொருளே - தண்காட்டிக்
- கண்விசைய மங்கைக் கனிபோற் பெறத்தொண்டர்
- எண்விசைய மங்கையில்வாழ் என்குருவே - மண்ணுலகில்
- கண்ணார் நெடுங்களத்தைக் கட்டழித்த மெய்த்தவர்சூழ்
- தண்ணார் நெடுங்களமெய்த் தாரகமே - எண்ணார்
- கண்சுழிய லென்று கருணையளித் தென்னுளஞ்சேர்
- தண்சுழியல் வாழ்சீவ சாக்ஷியே - பண்செழிப்பக்
- கண்பார்க்க வேண்டுமெனக் கண்டூன்று கோற்கொடுத்த
- வெண்பாக்கத் தன்பர்பெறும் வீறாப்பே - பண்பார்க்கு
- கண்ணனையாய் நின்தாள் கமலங் களைவழுத்தா
- மண்ணனையார் பாற்போய் மயங்குகின்றேன் - திண்ணமிலாக்
- கண்சுமந்தான் அன்பன் கலங்கா வகைவைகை
- மண்சுமந்தான் என்றுரைக்கும் வாய்மைதனைப் - பண்புடையோர்
- கண்டோரைக் கவ்வுங் கடுஞ்சுணங்கன் என்பனது
- கொண்டோரைக் கண்டால் குலையாதே - அண்டார்க்கும்
- கண்டமட்டும் கூறினைஅக் கண்டமட்டும் அன்றியுடல்
- கொண்டமட்டும் மற்றதன்மெய்க் கூறன்றோ - விண்டவற்றைத்
- கண்ர் தரும்பருவாய்க் கட்டுரைப்பார் சான்றாக
- வெண்ர் வரல்கண்டும் வெட்கிலையே - தண்ர்மைச்
- கண்டால் நமதாசை கைவிடுவார் என்றதனைத்
- தண்டா தொளித்திடவும் சார்ந்தனையே - அண்டாது
- கண்டால் அவருடம்பைக் கட்டுகின்றாய்110கல்லணைத்துக்
- கொண்டாலும் அங்கோர் குணமுண்டே - பெண்டானார்
- கண்காணி யாய்நீயே காணியல்லாய் நீயிருந்த
- மண்காணி என்று மதித்தனையே - கண்காண
- கண்டமிது பொல்லாக் கடுநோய் எனுங்குமர
- கண்டமிஃ தென்பவரைக் கண்டிலையோ - கொண்டவுடல்
- கண்மையகன் றோங்குமந்த காரத்தில் செம்மாப்புற்
- றுண்மையொன்றுங் காணா துழன்றனையே - வண்மையிலாய்
- கண்டனவெல் லாம்நிலையாக் கைதவமென் கின்றேன்நீ
- கொண்டவைமுற் சேரக் குறிக்கின்றாய் - உண்டழிக்க
- கண்டிகையே பூணிற் கலவையே வெண்றாய்க்
- கொண்டிகவாச் சார்பு குறித்தாரும் - தொண்டுடனே
- கண்டதுவென் றொன்றும் கலவாது தாம்கலந்து
- கொண்டசிவ யோகியராம் கொற்றவரும் - அண்டரிய
- கண்குழைந்து வாடும் கடுநரகின்பேருரைக்கில்
- ஒண்குழந்தை யேனுமுலை உண்ணாதால் - தண்குழைய
- பூண்டாதார்க் கொன்றைப் புரிசடையோய் நின்புகழை
- வேண்டாதார் வீழ்ந்து விரைந்து.
- கண்ணுதலே நின்தாள் கருதாரை நேசிக்க
- எண்ணுதலே செய்யேன்மற் றெண்ணுவனேல் - மண்ணுலகில்
- ஆமிடத்து நின்னடியார்க் காசையுரைத் தில்லையென்பார்
- போமிடத்திற் போவேன் புலர்ந்து.
- கண்ணா ணிழுதைகள்பாற் காட்டிக் கொடுக்கிலெனை
- அண்ணா அருளுக் கழகன்றே - உண்ணாடு
- நின்னடியார் கூட்டத்தில் நீரிவனைச் சேர்த்திடுமின்
- என்னடியான் என்பாய் எடுத்து.
- கண்ணப்பன் ஏத்துநுதற் கண்ணப்ப மெய்ஞ்ஞான
- விண்ணப்ப நின்றனக்கோர் விண்ணப்பம் - மண்ணிற்சில்
- வானவரைப் போற்றும் மதத்தோர் பலருண்டு
- நானவரைச் சேராமல் நாட்டு.
- கண்ணுடைய நுதற்கரும்பே மன்றில் ஆடும்
- காரணகா ரியங்கடந்த கடவு ளேநின்
- தண்ணுடைய மலரடிக்கோர் சிறிதும் அன்பு
- சார்ந்தேனோ செம்மரம்போல் தணிந்த நெஞ்சேன்
- பெண்ணுடைய மயலாலே சுழல்கின் றேன்என்
- பேதைமையை என்புகல்வேன் பேய னேனைப்
- புண்ணுடைய புழுவிரும்பும் புள்ளென் கேனோ
- புலைவிழைந்து நிலைவெறுத்தேன் புலைய னேனே.
- கண்மயக்கும் பேரிருட்டுக் கங்குற் போதில்
- கருத்தறியாச் சிறுவனைஓர் கடுங்கா னத்தே
- உண்மயக்கம் கொளவிடுத்தே ஒருவன் பின்போம்
- ஒருதாய்போல் மாயைஇருள் ஓங்கும் போதின்
- மண்மயக்கம் பெறும்விடயக் காட்டில் அந்தோ
- மதியிலேன் மாழாந்து மயங்க நீதான்
- வண்மையுற்ற நியதியின்பின் என்னை விட்டே
- மறைந்தனையே பரமேநின் வண்மை என்னே.
- கண்கட்டி ஆடும் பருவத்தி லேமுலை கண்டஒரு
- பெண்கட்டி யாள நினைக்கின்ற ஓர்சிறு பிள்ளையைப்போல்
- எண்கட்டி யானுன் அருள்விழைந் தேன்சிவ னேஎன்நெஞ்சம்
- புண்கட்டி யாய்அலைக் கின்றது மண்கட்டிப் போலுதிர்ந்தே.
- கண்ணார் நுதற்செங் கரும்பேநின் பொன்னருட் கான்மலரை
- எண்ணாத பாவிஇங் கேன்பிறந் தேன்நினை ஏத்துகின்றோர்
- உண்ணாத ஊணும் உடுக்கா உடையும் உணர்ச்சிசற்றும்
- நண்ணாத நெஞ்சமும் கொண்டுல கோர்முன்னர் நாணுறவே.
- கண்கொண்ட நெற்றியும் கார்கொண்ட கண்டமும் கற்பளிக்கும்
- பெண்கொண்ட பாகமும் கண்டேன்முன் மாறன் பிரம்படியால்
- புண்கொண்ட மேனிப் புறங்கண்டி லேன்அப் புறத்தைக்கண்டால்
- ஒண்கொண்ட கல்லும் உருகும்என் றோஇங் கொளித்தனையே.
- கண்ணுத லான்புகழ் கேளார் செவிபொய்க் கதைஒலியும்
- அண்ணுற மாதரு மைந்தருங் கூடி அழுமொலியும்
- துண்ணெனுந் தீச்சொல் ஒலியும்அவ் வந்தகன் தூதர்கண்மொத்
- துண்ணுற வாவென் றுரப்பொலி யும்புகும் ஊன்செவியே.
- கண்ணேஅக் கண்ணின் மணியே மணியில் கலந்தொளிசெய்
- விண்ணே வியன்ஒற்றி யூர்அண்ணல் வாமத்தில் வீற்றிருக்கும்
- பெண்ணே மலைபெறும் பெண்மணி யேதெய்வப் பெண்ணமுதே
- மண்நேயம் நீத்தவர் வாழ்வே வடிவுடை மாணிக்கமே.
- கணமொன்றி லேனும்என் உள்ளக் கவலைக் கடல்கடந்தே
- குணமொன்றி லேன்எது செய்கேன்நின் உள்ளக் குறிப்பறியேன்
- பணமொன்று பாம்பணி ஒற்றிஎம் மானிடப் பாலில்தெய்வ
- மணமொன்று பச்சைக் கொடியே வடிவுடை மாணிக்கமே.
- கண்ணப்பன் ஏத்துநற் காளத்தி யார்மங் கலங்கொள்ஒற்றி
- நண்ணப்பர் வேண்டும் நலமே பரானந்த நன்னறவே
- எண்ணப் படாஎழில் ஓவிய மேஎமை ஏன்றுகொண்ட
- வண்ணப் பசும்பொன் வடிவே வடிவுடை மாணிக்கமே.
- கண்கள் களிப்ப வீண்டுநிற்குங் கள்வ ரிவரூ ரொற்றியதாம்
- பண்க ளியன்ற திருவாயாற் பலிதா வென்றார் கொடுவந்தேன்
- பெண்க டரலீ தன்றென்றார் பேசப் பலியா தென்றேனின்
- னெண்கண் பலித்த தென்கின்றா ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.
- கண்ணின் மணிபோ லிங்குநிற்குங் கள்வ ரிவரூ ரொற்றியதாம்
- பண்ணின் மொழியாய் நின்பாலோர் பறவைப் பெயர்வேண் டினம்படைத்தான்
- மண்ணின் மிசையோர் பறவையதா வாழ்வாயென்றா ரென்னென்றே
- னெண்ணி யறிநீ யென்கின்றா ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.
- கண்ணும் மனமுங் களிக்குமெழிற் கண்மூன் றுடையீர் கலையுடையீர்
- நண்ணுந் திருவா ழொற்றியுளீர் நடஞ்செய் வல்லீர் நீரென்றேன்
- வண்ண முடையாய் நின்றனைப்போன் மலர்வாய் நடஞ்செய் வல்லோமோ
- வெண்ண வியப்பா மென்கின்றா ரிதுதான் சேடி யென்னேடீ.
- கண்கொள் மணியை முக்கனியைக் கரும்பைக் கரும்பின் கட்டிதனை
- விண்கொள் அமுதை நம்அரசை விடைமேல் நமக்குத் தோற்றுவிக்கும்
- அண்கொள் வினையால் நெஞ்சேநீ அஞ்சேல் என்மேல் ஆணைகண்டாய்
- திண்கொள் முனிவர் சுரர்புகழும் சிவாய நமஎன் றிடுநீறே.
- கண்ண னோடயன் காண்பரும் சுடரே
- கந்தன் என்னும்ஓர் கனிதரும் தருவே
- எண்ண மேதகும் அன்பர்தம் துணையே
- இலங்கும் திவ்விய எண்குணப் பொருப்பே
- அண்ண லேதிரு ஆலங்காட் டுறையும்
- அம்மை அப்பனே அடியனேன் தன்னைத்
- திண்ண மேஅடித் தொழும்பனாய்ச் செய்வாய்
- திகழும் ஒற்றியூர்ச் சிவபெரு மானே.
- கண்ணுதலே நின்அடியார் தமையும் நோக்கேன்
- கண்மணிமா லைக்கெனினும் கனிந்து நில்லேன்
- பண்ணுதல்சேர் திருநீற்றுக் கோலம் தன்னைப்
- பார்த்தேனும் அஞ்சுகிலேன் பயனி லாமே
- நண்ணுதல்சேர் உடம்பெல்லாம் நாவாய் நின்று
- நவில்கின்றேன் என்கொடிய நாவை அந்தோ
- எண்ணுதல்சேர் கொடுந்தீயால் சுடினும் அன்றி
- என்செயினும் போதாதே எந்தாய் எந்தாய்.
- கண்ணுத லானைஎன் கண்ணமர்ந் தானைக்
- கருணாநி தியைக்க றைமிடற் றானை
- ஒண்ணுத லாள்உமை வாழ்இடத் தானை
- ஒருவனை ஒப்பிலா உத்தமன் தன்னை
- நண்ணுதல் யார்க்கும்அ ருமையி னானை
- நாதனை எல்லார்க்கும் நல்லவன் தன்னை
- எண்ணுதல் செய்தெனக் கின்பளித் தானை
- இன்றைஇ ரவில்எ திர்ந்துகொள் வேனே.
- கண்கள் மூன்றினார் கறைமணி மிடற்றார்
- கங்கை நாயகர் மங்கைபங் குடையார்
- பண்கள் நீடிய பாடலார் மன்றில்
- பாத நீடிய பங்கயப் பதத்தார்
- ஒண்கண் மாதரார் நடம்பயில் ஒற்றி
- யூர்அ மர்ந்துவாழ் வுற்றவர்க் கேநம்
- மண்கொண் மாலைபோம் வண்ணம்நல் தமிழ்ப்பூ
- மாலை சூட்டுதும் வருதிஎன் மனனே.
- கணத்தினில் உலகம் அழிதரக் கண்டும் கண்ணிலார் போல்கிடந் து€ழைக்கும்
- குணத்தினில் கொடியேன் தனக்குநின் அருள்தான் கூடுவ தெவ்வணம் அறியேன்
- பணத்தினில் பொலியும் பாம்ப€ரை ஆர்த்த பரமனே பிரமன்மால் அறியா
- வணத்தினால் நின்ற மாணிக்கச் சுடரே வள்ளலே ஒற்றியூர் வாழ்வே.
- கண்ணினால் உனது கழற்பதம் காணும் கருத்தினை மறந்துபாழ் வயிற்றை
- மண்ணினால் நிறைத்தல் எனஉண வருந்தி மலம்பெற வந்தனன் அதனால்
- எண்ணினால் அடங்கா எண்குணக் குன்றே இறைவனே நீஅமர்ந் தருளும்
- தண்ணினால் ஓங்கும் ஒற்றியில் உன்னால் தண்டிக்கப் பட்டனன் அன்றே.
- கண்நுதல் கரும்பே நின்முனம் நீல கண்டம்என் றோதுதல் மறந்தே
- உண்ணுதற் கிசைந்தே உண்டுபின் ஒதிபோல் உன்முனம் நின்றனன் அதனால்
- நண்ணுதல் பொருட்டோர் நான்முகன் மாயோன் நாடிட அடியர்தம்உள்ளத்
- தண்ணுதல் கலந்த ஒற்றியில் உன்னால் தண்டிக்கப் பட்டனன் அன்றே.
- கண்ணுன் மாமணி யேஅருட் கரும்பே
- கற்ற நெஞ்சகம் கனிந்திடும் கனியே
- எண்ணுள் உட்படா இன்பமே என்றென்
- றெந்தை நின்றனை ஏத்திலன் எனினும்
- மண்ணுள் மற்றியான் வழிவழி அடியேன்
- மாய மன்றிதுன் மனம்அறிந் ததுவே
- திண்ணம் ஈந்தருள் ஒற்றியூர் அரசே
- தில்லை அம்பலம் திகழ்ஒளி விளக்கே.
- கண்ணப்பா என்றருளும் காளத்தி யப்பாமுன்
- வண்ணப்பால் வேண்டும் மதலையைப்பால் வாரிதியை
- உண்ணப்பா என்றுரைத்த ஒற்றியப்பா வந்தருள
- எண்ணப்பா என்றழும்இவ் ஏழைமுகம் பாராயோ.
- கண்ணார் அமுதே கரும்பேஎன் கண்ணேஎன்
- அண்ணாஉன் பொன்னருள்தான் ஆர்ந்திடுமோ அல்லதென்றும்
- நண்ணாதோ யாது நணுகுமோ என்றுருகி
- எண்ணாதும் எண்ணும்இந்த எழைமுகம் பாராயோ.
- கண்டவ னேசற்றும் நெஞ்சுரு காக்கொடுங் கள்வர்தமை
- விண்டவ னேகடல் வேம்படி பொங்கும் விடம்அனைத்தும்
- உண்டவ னேமற்றும் ஒப்பொன் றிலாத உயர்வுதனைக்
- கொண்டவ னேஒற்றிக் கோயிலின் மேவும் குருபரனே.
- கண்ணார் நுதலோய் பெருங்கருணைக் கடலோய் கங்கை மதிச்சடையோய்
- பெண்ணார் இடத்தோய் யாவர்கட்கும் பெரியோய் கரியோன் பிரமனொடும்
- அண்ணா எனநின் றேத்தெடுப்ப அமர்ந்தோய் நின்றன் அடிமலரை
- எண்ணா துழல்வோர் சார்பாக இருக்கத் தரியேன் எளியேனே.
- கண்ணுள் மணிபோல் கருதுகின்ற நல்லோரை
- எண்ணும் கணமும்விடுத் தேகாத இன்னமுதே
- உண்ணும் உணவுக்கும் உடைக்கும்முயன் றோடுகின்ற
- மண்ணுலகத் தென்றன் மயக்கறுத்தால் ஆகாதோ.
- கணத்தில் என்னைவிட் டேகுகின் றவன்போல்
- காட்டு கின்றனன் மீட்டும்வந் தடுத்துப்
- பணத்தும் மண்ணினும் பாவைய ரிடத்தும்
- பரவ நெஞ்சினை விரவுகின் றனன்காண்
- குணத்தி னில்கொடுந் தாமதன் எனும்இக்
- கொடிய வஞ்சகன் ஒடியமெய்ப் போதம்
- உணர்த்து வார்இலை என்செய்கேன் எளியேன்
- ஒற்றி ஓங்கிய உத்தமப் பொருளே.
- கண்ணி லான்சுடர் காணிய விழைந்த
- கருத்தை ஒத்தஎன் கருத்தினை முடிப்பத்
- தெண்ணி லாமுடிச் சிவபரம் பொருள்நின்
- சித்தம் எப்படி தெரிந்திலன் எளியேன்
- பண்ணி லாவிய பாடலந் தொடைநின்
- பாத பங்கயம் பதிவுறப் புனைவோர்
- உண்ணி லாவிய ஆனந்தப் பெருக்கே
- ஒற்றி ஓங்கிய உத்தமப் பொருளே.
- கண்ணி லான்சுடர் காணஉன் னுதல்போல்
- கருத்தி லேனும்நின் கருணையை விழைந்தேன்
- எண்ணி லாஇடை யூறடுத் ததனால்
- இளைக்கின் றேன்எனை ஏன்றுகொள் வதற்கென்
- உண்ணி லாவிய உயிர்க்குயிர் அனையாய்
- உன்னை ஒத்ததோர் முன்னவர் இலைகாண்
- தெண்ணி லாமுடிச் சிவபரம் பொருள்நின்
- சித்தம் அன்றியான் செய்வதொன் றிலையே.
- கண்ணொளி காட்டு மருந்து - அம்மை
- கண்டு கலந்து களிக்கு மருந்து
- விண்ணொளி யாரு மருந்து - பர
- வீடு தருங்கங்கை வேணி மருந்து. - நல்ல
- கண்டிலர்நான் படும்பாடு பாங்கிமா ரே - மூன்று
- கண்ணுடையா ரென்பாரையோ பாங்கிமா ரே.
- கண்டவரெல் லாம்பழிக்கப் பாங்கிமா ரே - என்றன்
- கன்னியழித் தேயொளித்தார் பாங்கிமா ரே.
- கண்ணனையான் என்னுயிரில் கலந்துநின்ற கணவன்
- கணக்கறிவான் பிணக்கறியான் கருணைநட ராஜன்
- தண்ணனையாம் இளம்பருவந் தன்னில்எனைத் தனித்துத்
- தானேவந் தருள்புரிந்து தனிமாலை புனைந்தான்
- பெண்ணனையார் கண்டபடி பேசவும்நான் கூசாப்
- பெருமையொடும் இருந்தேன்என் அருமைஎலாம் அறிந்தான்
- உண்ணனையா வகைவரவு தாழ்த்தனன்இன் றவன்றன்
- உளம்அறிந்தும் விடுவேனோ உரையாய்என் தோழீ.
- கண்ணன் நெடுநாள் மண்ணிடந்தும் காணக் கிடையாக் கழலுடையார்
- நண்ணும் ஒற்றி நகரார்க்கு நாராய் சென்று நவிற்றாயோ
- அண்ணல் உமது பவனிகண்ட அன்று முதலாய் இன்றளவும்
- உண்ணும் உணவோ டுறக்கமுநீத் துற்றாள் என்றிவ் வொருமொழியே.
- கண்ணார் நுதலார் மணிகண்டர் கனக வரையாங் கனசிலையார்
- பெண்ணார் பாகர் தியாகர்எனப் பேசும் அருமைப் பெருமானார்
- தண்ணார் பொழில்சூழ் ஒற்றிதனில் சார்ந்தார் பவனி என்றனர்நான்
- நண்ணா முன்னம் என்மனந்தான் நாடி அவர்முன் சென்றதுவே.
- கண்ணன் அறியாக் கழற்பதத்தார் கண்ணார் நெற்றிக் கடவுள்அருள்
- வண்ணம் உடையார் திருஒற்றி வாணர் பவனி வரக்கண்டேன்
- நண்ண இமையார் எனஇமையா நாட்டம் அடைந்து நின்றனடி
- எண்ண முடியா அவரழகை என்னென் றுரைப்ப தேந்திழையே.
- கண்ணோங்கு நுதற்கரும்பே கரும்பினிறை அமுதே
- கற்கண்டே சர்க்கரையே கதலிநறுங் கனியே
- விண்ணோங்கு வியன்சுடரே வியன்சுடர்க்குட் சுடரே
- விடையவனே சடையவனே வேதமுடிப் பொருளே
- பெண்ணோங்கும் ஒருபாகம் பிறங்குபெருந் தகையே
- பெருமானை ஒருகரங்கொள் பெரியபெரு மானே
- எண்ணோங்கு சிறியவனேன் என்னினும்நின் னடியேன்
- என்னைவிடத் துணியேல்நின் இன்னருள்தந் தருளே.
- கண்விருப்பங் கொளக்கரணங் கனிந்துகனிந் துருகக்
- கருணைவடி வெடுத்தருளிக் கடையேன்முன் கலந்து
- மண்விருப்பங் கொளுமணப்பூ மகிழ்ந்தெனக்குக் கொடுத்து
- வாழ்கஎன நின்றனைநின் மனக்குறிப்பே தறியேன்
- பெண்விருப்பந் தவிர்க்கும்ஒரு சிவகாம வல்லிப்
- பெண்விருப்பந் தவிர்க்கும்ஒரு சிவகாம வல்லிப்
- பெண்விருப்பம் பெறஇருவர் பெரியர்187உளங் களிப்பப்
- பண்விருப்பந் தருமறைகள் பலபலநின் றேத்தப்
- பரமசிதம் பரநடனம் பயின்றபசு பதியே.
- கண்ணுளே விளங்குகின்ற மணியே சைவக்
- கனியேநா வரசேசெங் கரும்பே வேதப்
- பண்ணுளே விளைந்தஅருட் பயனே உண்மைப்
- பதியோங்கு நிதியேநின் பாதம் அன்றி
- விண்ணுளே அடைகின்ற போகம் ஒன்றும்
- விரும்பேன்என் றனையாள வேண்டுங் கண்டாய்
- ஒண்ணுளே ஒன்பதுவாய் வைத்தாய் என்ற
- உத்தமனே191 சித்தமகிழ்ந் துதவு வோனே.
- கண்மூன் றுறுசெங் கரும்பின்முத் தேபதம் கண்டிடுவான்
- மண்மூன் றுலகும் வழுத்தும் பவள மணிக்குன்றமே
- திண்மூன்று நான்கு புயங்கொண் டொளிர்வச் சிரமணியே
- வண்மூன் றலர்மலை வாழ்மயில் ஏறிய மாணிக்கமே.
- கண்ட னேகவா னவர்தொழும் நின்திருக் கழல்இணை தனக்காசை
- கொண்ட னேகமாய்த் தெண்டன்இட் டானந்தக் கூத்தினை உகந்தாடித்
- தொண்ட னேனும்நின் அடியரில் செறிவனோ துயர்உழந் தலைவேனோ
- அண்ட னேதிருத் தணிகைவாழ் அண்ணலே அணிகொள்வேல் கரத்தோனே
- கண்ணைக் காட்டி இருமுலை காட்டிமோ
- கத்தைக் காட்டி அகத்தைக்கொண் டேஅழி
- மண்ணைக் காட்டிடும் மாய வனிதைமார்
- மாலைப் போக்கிநின் காலைப் பணிவனோ
- பண்ணைக் காட்டி உருகும்அ டியர்தம்
- பத்திக் காட்டிமுத் திப்—‘ருள் ஈதென
- விண்ணைக் காட்டும் திருத்தணி காசல
- வேல னேஉமை யாள்அருள் பாலனே.
- கண்ணப்பன் என்னும் திருப்பெய ரால்உல கம்புகழும்
- திண்ணப்பன் ஏத்தும் சிவனார் மகனுக்குத் தெண்டன்இட்ட
- விண்ணப்பம் ஒன்றிந்த மேதினி மாயையில் வீழ்வதறுத்
- தெண்ணப் படும்நின் திருவருள் ஈகஇவ் வேழையற்கே.
- கண்ணார் நுதலார் விடமார் களனார்
- கரமார் மழுவார் களைகண்ணார்
- பெண்ணார் புயனார் அயன்மாற் கரியார்
- பெரியார் கைலைப் பெருமானார்
- தண்ணார் சடையார் தருமா மகனார்
- தணிகா சலனார் தனிவேலார்
- எண்ணார் எளியாள் இவள்என் றெனையான்
- என்செய் கேனோ இடர்கொண்டே.
- கண்ணனை அயனை விண்ணவர் கோனைக்
- காக்கவைத் திட்டவேற் கரனைப்
- பண்ணனை அடியர் பாடலுக் கருளும்
- பதியினை மதிகொள்தண் அருளாம்
- வண்ணனை எல்லா வண்ணமும் உடைய
- வரதன்ஈன் றெடுத்தருள் மகனைத்
- தண்ணனை எனது கண்ணனை யவனைத்
- தணிகையில் கண்டிறைஞ் சுவனே.
- கண்ணிமதி புனைந்தசடைக் கனியே முக்கட்
- கரும்பேஎன் கண்ணேமெய்க் கருணை வாழ்வே
- புண்ணியநல் நிலைஉடையோர் உளத்தில் வாய்க்கும்
- புத்தமுதே ஆனந்த போக மேஉள்
- எண்ணியமெய்த் தவர்க்கெல்லாம் எளிதில் ஈந்த
- என்அரசே ஆறுமுகத் திறையாம் வித்தே
- திண்ணியஎன் மனம்உருக்கிக் குருவாய் என்னைச்
- சிறுகாலை ஆட்கொண்ட தேவ தேவ.
- கண்டுபொழி அருள்முகில் சம்பந்த வள்ளலாங்
- கடவுளே ஓத்தூரினில்
- கண்மூன் றுடையான் எவன்அவனே கடவுள் அவன்தன் கருணைஒன்றே
- கருணை அதனைக் கருதுகின்ற கருத்தே கருத்தாம் அக்கருத்தை
- மண்மூன் றறக்கொண் டிருந்தவரே வானோர் வணங்கும் அருந்தவராம்
- ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
- கணநிலை யவற்றின் கருநிலை யனைத்துங்
- குணமுறத் தெரித்துட் குலவுசற் குருவே
- கண்முதல் பொறியால் மனமுதல் கரணக்
- கருவினால் பகுதியின் கருவால்
- எண்முதல் புருட தரத்தினால் பரத்தால்
- இசைக்கும்ஓர் பரம்பர உணர்வால்
- விண்முதல் பரையால் பராபர அறிவால்
- விளங்குவ தரிதென உணர்ந்தோர்
- அண்முதல் தடித்துப் படித்திட ஓங்கும்
- அருட்பெருஞ் சோதிஎன் அரசே.
- கண்ணுடையீர் பெருங்கருணைக் கடலுடையீர் எனது
- கணக்கறிந்தீர் வழக்கறிந்தீர் களித்துவந்தன் றுரைத்தீர்
- எண்ணுடையார் எழுத்துடையார் எல்லாரும் போற்ற
- என்னிதய மலர்மிசைநின் றெழுந்தருளி வாமப்
- பெண்ணுடைய மனங்களிக்கப் பேருலகம் களிக்கப்
- பெத்தருமுத் தருமகிழப் பத்தரெலாம் பரவ
- விண்ணுடைய அருட்ஜோதி விளையாடல் புரிய
- வேண்டுமென்றேன் என்பதன்முன் விரைந்திசைந்தீர் அதற்கே.
- கண்களிக்கப் புகைசிறிதும் காட்டாதே புருவக்
- கலைநடுவே விளங்குகின்ற கற்பூர விளக்கே
- பண்களிக்கப் பாடுகின்ற பாட்டில்விளை சுகமே
- பத்தருளே தித்திக்கப் பழுத்ததனிப் பழமே
- மண்களிக்க வான்களிக்க மணந்தசிவ காம
- வல்லிஎன மறைகளெலாம் வாழ்த்துகின்ற வாமப்
- பெண்களிக்கப் பொதுநடஞ்செய் நடத்தரசே நினது
- பெரும்புகழ்ச்சே வடிகளுக்கென் அரும்பும்அணிந் தருளே.
- கணக்குவழக் கதுகடந்த பெருவெளிக்கு நடுவே
- கதிர்பரப்பி விளங்குகின்ற கண்நிறைந்த சுடரே
- இணக்கமுறும் அன்பர்கள்தம் இதயவெளி முழுதும்
- இனிதுவிளங் குறநடுவே இலங்கும்ஒளி விளக்கே
- மணக்குநறு மணமேசின் மயமாய்என் உளத்தே
- வயங்குதனிப் பொருளேஎன் வாழ்வேஎன் மருந்தே
- பிணக்கறியாப் பெருந்தவர்கள் சூழமணி மன்றில்
- பெருநடஞ்செய் அரசேஎன் பிதற்றும்அணிந் தருளே.
- கண்ணே கண்மணி யே - கருத் - தேகருத் தின்கனி வே
- விண்ணே விண்ணிறை வே - சிவ - மேதனி மெய்ப்பொரு ளே
- தண்ணேர் ஒண்மதி யே - எனைத் - தந்த தயாநிதி யே
- உண்ணேர் உள்ளொளி யே - எனக் - குண்மை உரைத்தரு ளே.
- கண்ணார் அமுதக் கடலேஎன் கண்ணே கண்ணுட் கருமணியே
- தண்ணார் மதியே கதிர்பரப்பித் தழைத்த சுடரே தனிக்கனலே
- எண்ணா டரிய பெரியஅண்டம் எல்லாம் நிறைந்த அருட்சோதி
- அண்ணா அரசே இனிச்சிறிதும் ஆற்ற மாட்டேன் கண்டாயே.
- கண்டேன் களித்தேன் கருணைத் திருஅமுதம்
- உண்டேன் உயர்நிலைமேல் ஓங்குகின்றேன் - கொண்டேன்
- அழியாத் திருஉருவம் அச்சோஎஞ் ஞான்றும்
- அழியாச்சிற் றம்பலத்தே யான்.
- கண்டேன் களித்தேன் கருணைத் திருஅமுதம்
- உண்டேன் அழியா உரம்266 பெற்றேன் - பண்டே
- எனைஉவந்து கொண்டான் எழில்ஞான மன்றம்
- தனைஉவந்து கொண்டான் தனை.
- கண்ணுறங்கேன் உறங்கினும்என் கணவரொடு கலக்கும்
- கனவன்றி இலைஎன்றேன் அதனாலோ அன்றி
- எண்ணுறங்கா நிலவில்அவர் இருக்குமிடம் புகுவேன்
- என்றுரைத்தேன் இதனாலோ எதனாலோ அறியேன்
- பெண்ணடங்காள் எனத்தோழி பேசிமுகங் கடுத்தாள்
- பெருந்தயவால் வளர்த்தவளும் வருந்தயலாள் ஆனாள்
- மண்ணடங்காப் பழிகூறி மற்றவர்கள் இருந்தார்
- வள்ளல்நட ராயர்திரு வுள்ளம்அறிந் திலனே.
- கண்கலந்த கள்வர்என்னைக் கைகலந்த தருணம்
- கரணம்அறிந் திலன்என்றேன் அதனாலோ அன்றி
- எண்கலந்த போகமெலாம் சிவபோகந் தனிலே
- இருந்ததென்றேன் இதனாலோ எதனாலோ அறியேன்
- விண்கலந்த மதிமுகந்தான் வேறுபட்டாள் பாங்கி
- வியந்தெடுத்து வளர்த்தவளும் வேறுசில புகன்றாள்
- பண்கலந்த மொழிமடவார் பழிகூற லானார்
- பத்தர்புகழ் நடராயர் சித்தம்அறிந் திலனே.
- கண்ணேறு படும்எனநான் அஞ்சுகின்றேன் எனது
- கணவர்வடி வதுகாணற் கென்றஅத னாலோ
- எண்ணாத மனத்தவர்கள் காணவிழை கின்றார்
- என்றுரைத்தேன் இதனாலோ எதனாலோ அறியேன்
- நண்ணாரில் கடுத்தமுகம் தோழிபெற்றாள் அவளை
- நல்கிஎனை வளர்த்தவளும் மல்கியவன் படுத்தாள்
- பெண்ணாயம் பலபலவும் பேசுகின்றார் இங்கே
- பெரியநட ராயர்உள்ளப் பிரியம்அறிந் திலனே.
- கண்டேன் அருட்பெருஞ் சோதியைக் கண்களில் கண்டுகளி
- கொண்டேன் சிவானந்தக் கூத்தாடிக் கொண்டிக் குவலயத்தே
- தொண்டே திருஅம் பலந்தனக் காக்கிச் சுகஅமுதம்
- உண்டேன் உயிர்தழைத் தோங்குகின் றேன்உள் உவப்புறவே.
- கண்டே களிக்கும் பின்பாட்டுக் காலை இதுஎன் றருள்உணர்த்தக்
- கொண்டே அறிந்து கொண்டேன்நல் குறிகள் பலவுங் கூடுகின்ற
- தொண்டே புரிவார்க் கருளும்அருட் சோதிக் கருணைப் பெருமனே
- உண்டேன் அமுதம் உண்கின்றேன் உண்பேன் துன்பை ஒழித்தேனே.
- கண்ணிற் கலந்தான் கருத்திற் கலந்தான்என்
- எண்ணிற் கலந்தே இருக்கின்றான் - பண்ணிற்
- கலந்தான்என் பாட்டிற் கலந்தான் உயிரில்
- கலந்தான் கருணை கலந்து.
- கண்டதெலாம் அநித்தியமே கேட்டதெலாம் பழுதே
- கற்றதெலாம் பொய்யேநீர் களித்ததெலாம் வீணே
- உண்டதெலாம் மலமேஉட் கொண்டதெலாம் குறையே
- உலகியலீர் இதுவரையும் உண்மையறிந் திலிரே
- விண்டதனால் என்இனிநீர் சமரசசன் மார்க்க
- மெய்ந்நெறியைக் கடைப்பிடித்து மெய்ப்பொருள்நன் குணர்ந்தே
- எண்டகுசிற் றம்பலத்தே எந்தைஅருள் அடைமின்
- இறவாத வரம்பெறலாம் இன்பமுற லாமே.
- கண்ணெலாம் நிரம்பப் பேரொளி காட்டிக்
- கருணைமா மழைபொழி முகிலே
- விண்ணெலாம் நிறைந்த விளக்கமே என்னுள்
- மேவிய மெய்ம்மையே மன்றுள்
- எண்ணெலாம் கடந்தே இலங்கிய பதியே
- இன்றுநீ ஏழையேன் மனத்துப்
- புண்ணெலாம் தவிர்த்துப் பொருளெலாம் கொடுத்துப்
- புகுந்தென துளங்கலந் தருளே.
- கண்டேன் சிற்றம்பலத் தானந்த நாடகம் கண்டுகளி
- கொண்டேன் எல்லாம்வல்ல சித்தனைக் கூடிக் குலவிஅமு
- துண்டேன் மெய்ஞ்ஞான உருஅடைந் தேன்பொய் உலகொழுக்கம்
- விண்டேன் சமரச சன்மார்க்கம் பெற்ற வியப்பிதுவே.
- கண்கொண்ட பூதலம் எல்லாம்சன் மார்க்கம் கலந்துகொண்டே
- பண்கொண்ட பாடலில் பாடிப் படித்துப் பரவுகின்றார்
- விண்கொண்ட சிற்சபை ஒன்றே நிறைந்து விளங்குகின்ற
- தெண்கொண்ட மற்றை மதமார்க்கம் யாவும் இறந்தனவே.
- கண்ணனை யீர்உம்மைக் காணஎன் ஆசை
- கடல்பொங்கு கின்றது வாரீர்
- உடல்தங்கு கின்றது வாரீர். வாரீர்
- கண்டணைந் தால்அன்றிக் காதல் அடங்காதென்
- கண்மணி யீர்இங்கு வாரீர்
- உண்மணி யீர்இங்கு வாரீர். வாரீர்
- கண்ணுக் கினிய மருந்து - என்றன்
- கைப்பொரு ளாந்தங்கக் கட்டி மருந்து
- எண்ணுக் கடங்கா மருந்து - என்னை
- ஏதக்குழிவிட் டெடுத்த மருந்து. ஞான
- கண்ணிற் கலந்தருள் ஜோதி - உளக்
- கண்ணுயிர்க் கண்ணருட் கண்ணுமாம் ஜோதி
- எண்ணிற்ப டாப்பெருஞ் சோதி - நான்
- எண்ணிய வண்ணம் இயற்றிய ஜோதி. சிவசிவ
- கண்உறங்கேன் உறங்கினும்என் கணவரொடு கலக்கும்
- கனவேகண் டுளமகிழ்வேன் கனவொன்றோ நனவும்
- எண்அடங்காப் பெருஞ்ஜோதி என்இறைவர் எனையே
- இணைந்திரவு பகல்காணா தின்புறச்செய் கின்றார்
- மண்உறங்கும் மலைஉறங்கும் வளைகடலும் உறங்கும்
- மற்றுளஎல் லாம்உறங்கும் மாநிலத்தே நமது
- பெண்உறங்காள் எனத்தாயர் பேசிமகிழ் கின்றார்
- பெண்கள்எலாம் கூசுகின்றார் பெருந்தவஞ்செய் கிலரே.
- கண்கலந்த கணவர்எனைக் கைகலந்த தருணம்
- கண்டறியேன் என்னையும்என் கரணங்கள் தனையும்
- எண்கலந்த போகம்எலாம் சிவபோகம் தனில்ஓர்
- இறைஅளவென் றுரைக்கின்ற மறைஅளவின் றறிந்தேன்
- விண்கலந்த திருவாளர் உயிர்கலந்த தருணம்
- வினைத்துயர்தீர்ந் தடைந்தசுகம் நினைத்திடுந்தோ றெல்லாம்
- உண்கலந்த ஆனந்தப் பெரும்போகம் அப்போ
- துற்றதென எனைவிழுங்கக் கற்றதுகாண் தோழி.
- கண்ணாறு367 படும்எனநான் அஞ்சுகின்றேன் பலகால்
- கணவர்திரு வடிவழகைக் கண்டுகண்டு களிக்கில்
- எண்ணாஎன் ஆசைவெள்ளம் என்சொல்வழி கேளா
- தெனைஈர்த்துக் கொண்டுசபைக் கேகுகின்ற தந்தோ
- பெண்ணாசை பெரிதென்பர் விண்ணாளும் அவர்க்கும்
- பெண்ணாசை பெரிதலகாண் ஆணாசை பெரிதே
- உண்ணாடிப் பற்பலகால் கண்ணாறு கழிக்கல்
- உறுகின்றேன் தோழிநின்னால் பெறுகின்ற படியே.
-
-
திருவருட்பிரகாச வள்ளலார் அருளிய
-
திருவருட்பா
How to search?
-
திருவருட்பாவில் தேட வேண்டின் தமிழில் தான் உள்ளீடு செய்ய வேண்டும். பாடல்கள் வள்ளலார் எழுதிய முறையில் உள்ளவை மற்றும் சந்தம் பிரிக்கப்படாத பாடல் வரிகள் ஆதலால் தேடும் பொழுது அதை நினைவில் கொள்க.
-
உதாரணமாக : " இப்பா ரிடைஉனையே ஏத்துகின்ற நாயேனை " என்பதை தேடும் பொழுது சந்தம் பிரித்து "இப்பாரிடை உனையே..." என்று தேடினால் கிடைக்காது ஆதலால் சிறிய சிறிய வார்தைகளாக தேடுதல் வேண்டும்.