- நம்மைப் பணிகொண்டு நாரணனும் நாடரிதாம்
- செம்மைக் கதியருள்நம் தெய்வங்காண் - எம்மையினும்
- நம்பினேன் நின்றன் திருவடி மலரை நாயினேன் பிழைதனைக் குறியேல்
- வெம்பினேன் ஐயோ கைவிடில் சிவனே வேறுநான் யாதுசெய் வேனே
- தும்பிமா முகனை வேலனை ஈன்ற தோன்றலே வச்சிரத் தூணே
- அம்பிகா பதியே அண்ணலே முக்கண் அத்தனே ஒற்றியூர் அமுதே.
- நம்பு நெஞ்சமே நன்மை எய்துமால்
- அம்பு யன்புகழ் அண்ணல் ஒற்றியூர்ப்
- பம்பு சீர்ப்படம் பக்கன் ஒன்னலார்
- தம்பு ரஞ்சுடும் தம்பி ரானையே.
- நம்பனை அழியா நலத்தனை எங்கள் நாதனை நீதனைக் கச்சிக்
- கம்பனை ஒற்றிக் கங்கைவே ணியனைக் கருத்தனைக் கருதிநின் றேத்தா
- வம்பரை ஊத்தை வாயரைக் கபட மாயரைப் பேயரை எட்டிக்
- கொம்பரைப் பொல்லாக் கோளரைக் கண்டால் கூசுவ கூசுவ விழியே.
- நம்மை யாளும்பொன் னம்பல வாணனை
- நாடிக் கொம்மிய டியுங்க டி - பதம்
- பாடிக் கொம்மிய டியுங்க டி. - கொம்மி
- நம்பல மாம்என நன்மனை புக்கார் நடராஜர்
- எம்பல மாவீர் எம்பெரு மானீ ரேஎன்றேன்
- வம்பல மடவாய் எம்முடை இன்ப வாழ்வெல்லாம்
- அம்பலம் என்றார் என்னடி அம்மா அவர்சூதே.
- நம்புறு மாகம நவிற்றிய பாட்டே
- எம்பல மாகிய வம்பலப் பாட்டே
- நம்பார் வதிபாக னம்புரத்தில் நின்றுவந்தோன்
- அம்பாரத் தென்கிழக்கே அம்பலத்தான் - வெம்பாது
- பார்த்தால் அளிப்பான் தெரியுஞ் சிதம்பரம்நீ
- பார்த்தாய்இப் பாட்டின் பரிசு.
- நம்மை ஆட்கொள்ள நடம்புரி வார்நம
- தம்மை யினோடிதோ அம்பலத் திருக்கின்றார் அஞ்சா தே
- நமுதன் முதற்பல நன்மையு மாம்ஞான
- அமுதர் இதோதிரு வம்பலத் திருக்கின்றார் அஞ்சா தே